Aapjes kijken en aap zijn....

Hallo Nederland!

Hoe staat het leven daar?

De tijd vliegt hier..... En wat hebben we alweer een hoop gedaan, gezien en beleefd! Ik moet wel even terug in de tijd .. op om de een of andere manier vergeet ik alweer dingen die ik heb gedaan.. hoewel het wel allemaal veel indruk op me maakt, misschien komt het wel door de hitte hier;).

Maar oke, waar was ik gebleven.. De bruiloft en dat we de volgende dag naar de Airlangga university zouden gaan voor ons programma. Ik zal even kort uitleggen wat we gaan zien/doen... (Waarom begin ik hiermee...?? Dit is nou niet echt iets wat ik zo belangrijk vindt.. , maar oke, dat is wel de reden dat we hier naar toe zijn gegaan... ) De eerste twee weken zijn we in ieder geval in de psychiatrie, in twee verschillende ziekenhuizen te vinden (volwassenen, daklozen, verslaafden, psychogeriatrie, ECT). In april gaan we een week naar een kraamafdeling (of iets dergelijks)... daarna een pediatrie afdeling, (hopelijk kunnen we hier ergens nog een bevalling meemaken :) ) en de laatste week van april gaan we naar een afdeling voor HIV patiënten. In mei gaan we naar een brandwonden centrum en operatie unit, de week daarna gaan we de wijk in en we sluiten af met geriatrische patiënten. In mei komt de delegatie uit Brabant:) dus dan zal ik veel met hen op pad zijn en dus niet alles meer volgen van stage, maar dat is allemaal geen probleem, waren ze in Nederland ook maar zo makkelijk;).
We gaan dus super veel afdelingen zien en daardoor zal de tijd helemaal voorbij vliegen. Gelukkig hebben we tussendoor ook nog wel een aantal weken vrij en gaan we in ieder geval naar Bali, Yogjakarta en Jakarta, met mijn bezoek gaan we ook van alles bekijken.. En niet te vergeten die drie weken in juni als we nog rond gaan reizen.. Waarschijnlijk wordt dat nog een keer Bali, Lombok en de Gili eilanden:) (Dus eigenlijk doe ik geen flikker hier;).. behalve mijn wereld verbreden:) ) ....

Maargoed, vorige week… De hoogtepunten zal ik beschrijven. Dinsdag werden we om 8uur (te vroeg aangezien in het ritme komen niet echt iets is wat van harte gaat bij mij hier..) opgehaald door Yulis en één van onze lieftallige sjoofs “Mas Lutvy” om een bezoek te gaan brengen aan Madura (eilandje hier vlakbij) en daar naar een ziekenhuis te gaan. Een hysterische rit van 3 uur… Gran Turismo 5 is er niets bij en zelfs Sebastian Vettel mag jaloers zijn op onze Mas Lutvy. De weg naar en door Madura was volgens mij de enige weg die er lag, gezien zijwegen ontbraken en het mega druk was. Links, rechts, inhalen, snoeihard remmen, 4000 toeren en niet doorschakelen, rakelings langs auto’s, brommers en bussen , toeteren en de gaten in de weg werden genegeerd .. en dat 3 uur lang.. Een aantal hartverzakkingen, noodkreten wanneer we weer eens voor de zoveelste keer rakelings een bus mistten wanneer we inhaalde op de rechter rijbaan (drie voertuigen op twee rijbanen is geen probleem blijkbaar..), een vaak lachende Mas Lutvy , MAAR wel hele mooie natuur (in hoeverre dit te zien was met deze achterlijke rijfratsen) verder kwamen we eindelijk aan bij het ziekenhuis.

We voelden ons net een stel apen, alle telefoons werden op ons gericht en de patiënten die op de grond in de gangen lagen te wachten of ze ooit nog geholpen werden..hebben we wel wat blijdschap kunnen bieden door onze aanwezigheid. Het ziekenhuis was verder smerig, de geur was niet te harden en de bedden stonden ongeveer op elkaar en over de privacy die ontbrak nog maar te zwijgen.. Ik geloof niet dat er iets in dat ziekenhuis steriel was:(. Op de terugweg zijn we gestopt bij een sawa (rijstveld).. Mas Lutvy stopte bij het eerste beste rijstveld en Yulis vroeg of we op de foto mochten, de werklui reageerde helemaal hysterisch en er werd een mooi rietpad aangelegd voor ons.. Fotos zijn gemaakt en onze spectaculaire terugreis kon weer beginnen. Deze was nog leuker , er kwam een “konvooi” langs (politiewagen – belangrijk persoon(personenwagen) – belangrijk persoon (personenwagen) – en het sloot weer af met een politiewagen).. Deze reden ook echt als een stel malloten.. Dus wat dacht onze lieftallige sjoof… MOOI… VOL GAS ERACHTERAAN! Pff, ik was blij toen we weer heelhuids bij ons huis aankwamen.

De volgende dag hadden we een meeting met de rector van de Airlangga University. (nee, niet om op het matje te komen..) Wij ons allemaal heel braaf in onze batik (zn verschrikkelijk blouse) gehesen, lange broek aan en dichte schoenen.. Genieten hier, met 30 graden. Gelukkig goede airco om opvliegers, zweetspleten en zweetsnorren te voorkomen;). Hier was een meeting met alle hoge pieven van de school (waarom dat volk ons allemaal wilt zien en ons zo geweldig vindt.. is voor mij nog steeds een raadsel..) Om natuurlijk nog meer hielen te likken stelden we ons voor in het Indonesisch; ‘Nama saya Marie Claire, Saya tinggal di Breda di negri Belanda. Umur saya dua pulu mpat dan saya mahasiswa keperewatan jiwa’. Wij met zijn zevenen zeiden natuurlijk allemaal hetzelfde.. maar desondanks kreeg iedereen applaus en dikke waardering (hilarisch dus).
Na een fotoshoot (verrassend) en iets te eten (wat altijd verplicht is en eigenlijk niet echt te kanen is)..zijn we terug naar onze crib gegaan.

Donderdag .. VRIJ:)! Jammer de Bammer!! HELAAS(maar het was het waard). We werden al vroeg gebeld dat we een campustour en citytour hadden. Wij als een malle uit bed, De campustour duurde maar liefst 10 minuten, zonder uitleg, waarbij we 1 gebouw hebben gezien en weer zijn vertrokken (helemaal niet erg overigens, aangezien dat nou niet bepaald boeiend was). Tijdens de citytour zijn we meegenomen naar het Soekarno museum, een soort tweede wereldoorlog museum vol geweren en nagebootste oorlogsplaatsen in Indonesië(enorm spannend;)). Onze tour werd vervolgd door een bezoekje aan het Sampoena-museum, waar de bekende kreteksigaretten worden gemaakt. Na wat uitleg te hebben gekregen over de fabriek zelf gingen we naar boven waar we denk ik een half uur met open monden hebben staan gapen. Er zaten zo’n 550 vrouwen aan in een enorme hal die in rijen sigaretten aan het maken waren. Machines waren het, zo snel als ze gingen.. echt NIET normaal! Het leek wel een filmpje dat vooruit gespoeld werd... Waarom de vrouwen op deze vooruitgespoelde wijze aan het werk waren werd later verteld.. Ze verdienen per geproduceerde sigaret en ze moesten er per persoon 6000 per dag maken , echt abnormaal om te zien!

Na onze museum tour zijn we nog naar een moskee geweest en een Chinese tempel geweest waar natuurlijk even de toerist hebben uitgehangen met onze camera op de snelstand.. Echt supergaaf om te zien:). -> TOPDAG!

Afgelopen maandag zijn we begonnen met stage, de eerste week is dus nu net achter de rug. Afgelopen week hebben we stage gelopen in het Menur Hospital. Dit is een groot terrein met allerlei verschillende afdelingen. De eerste dag hebben we een rondleiding gehad en zijn we verschillende afdelingen opgegaan. Dit was wel humor, redelijk wat patiënten spraken Engels, en waren natuurlijk helemaal enthousiast om ons te zien. Het leek wel meer op een gevangenis, alle patiënten hadden van die pakjes aan, en op een vrouwen afdeling lagen wel 30 patiënten op een kamer bij elkaar,heel armoedig zag dit eruit. Ze vertelde ook dat deze kamer ‘s avonds op slot gaat, omdat er te weinig personeel is.. (hoe kan dit…?!?)
Er was ook een soort van VIP afdeling , daar zag het er best netjes uit en lagen er maximaal 3 patiënten op een kamer en is het allemaal net even wat netter en betalen de patiënten net wat meer geld volgens mij. Ook was er op deze afdeling een patiënt te zien die aan zijn polsen en enkels gefixeerd in bed lag en deze patiënt was helemaal gecedeerd van de medicatie volgens mij, hij lag er helemaal versuft bij. Mooi fixatie materiaal, van kapot gescheurde lakens.
We hebben weer menig personeelslid en patiënt blij gemaakt om met een verrotte neplach bij ze op de foto te gaan.
Het indrukwekkendste van afgelopen week was toch wel de ECT (electroconvulsie therapie) behandeling, die we drie maal hebben gezien. In Nederland op mijn oude stage heb ik dit ook wel eens gezien, dit gebeurd onder narcose (een arm wordt niet onder narcose gebracht, zodat te zien is wanneer het consult plaats vindt), patiënten krijgen dan een soort van stroomstoot in de hersenen, deze behandeling wordt in Nederland vooral ingezet bij depressies. Patiënten krijgen hierdoor een epileptische aanval en dit kan de depressie verminderen. Je raadt het al.. Hier gebeurd dit zonder narcose. Mijn god… wij waren ook figuurlijk allemaal in shock toen dit gebeurde… Ik vroeg me al af waarom er in godsnaam 15 man om heen stonden, (die overigens allemaal grapjes en volgens mij gewoon het weekend aan het nabespreken waren… Of ze stonden ons gewoon uit te lachen..) maar dit werd wel duidelijk…. De patiënt kreeg die schok, en hij stuiterde letterlijk en figuurlijk zijn bed uit.. BAM.. 15 man bovenop en werd hij vastgebonden. Na dit insult gaat de patiënt over in een soort apneu en valt daarna in slaap. Controles werden gedaan en na drie minuten werd hij met ondersteuning van verpleegkundigen terug naar zijn afdeling gebracht.. deze patiënt was nog zo onstabiel dat hij zelf niet kon lopen.. Maar ach, wat maakt het uit..! Te Bizar en beetje mensonterend om te zien!!

Omdat deze behandeling zoveel indruk op ons gemaakt heeft, hebben we ervoor gekozen om hier iets mee te doen voor ons project. We gaan (als het goed gekeurd wordt op Avans) voorlichting geven aan verpleegkundigen van de afdeling, hoe zij voorlichting kunnen geven aan patiënten die deze behandeling krijgen, (met name de voor en nazorg) ook gaan we hierbij een folder maken voor de patiënten. Hopelijk gaan ze hier wat mee doen, want op dit moment heeft geen enkele patiënt een idee wat het allemaal in houdt en worden ze nogal aan hun lot over gelaten.

We hebben ook nog een tweetal therapieën bijgewoond, was best lastig.. door de andere taal. Maar het viel ons wel op dat de patiënten eigenlijk maar weinig te doen hebben.. en dat er niet enorm veel contact is met de patiënt, zoals gesprekken voeren of wat dan ook. Ook is het samenwerken tussen verschillende disciplines echt barslecht.. Wel apart en soms schokkend om allemaal zo te zien. Ook was het natuurlijk lekker warm met onze debiele zusterpakjes, wat een verschrikking.. Ik ben blij dat ik niet zn suf pakje aan hoef in Nederland:).

Afgelopen week was natuurlijk niet compleet als we niet weer eens met een hoge pief wat moesten gaan ondernemen. Dus zijn we dinsdag gaan lunchen met de decaan van de school. Natuurlijk kregen we weer van die rare dingen voorgeschoteld, (wat natuurlijk maar half te eten was.. maar dit mag niet gezegd worden)… dus aten we het op en lachen en knikken we maar braaf. Zoals bijvoorbeeld een groene thee (die ik normaal wel 5 koppen per dag drink.. mmmm:)… ).. Helaas , hier is het een of andere vieze dikke smurriesnot met zwarte jelly’s erin.. Getver..! Maar de decaan was (natuurlijk) superlief, en het was gezellig! Ook zijn we deze week nog een keer gaan lunchen omdat de school bezoek kreeg van de minister van technologie en secretaris van de president (zo iets in ieder geval;)) … Wij mochten natuurlijk niet ontbreken in onze afgrijselijke batiks.. En stonden deze beste mannen mee op te wachten. Best grappig, ik stond namelijk met een camera klaar om een foto te maken, begon die minister “goedemorgen, alles goed?”. Het staat blijkbaar op ons voorhoofd geschreven dat we uit Nederland komen.. Maar wel leuk, hebben nog even met man gepraat en daarna was de lunch. Mega uitgebreid en weer alle hoge pieven waren aanwezig, inclusief wij!

WEEKEND! En dit weekend had Yulis geregeld dat we naar Malang gingen. Wij dachten eerlijk gezegd dat we alleen met haar gingen maar het werd al snel duidelijk dat het een personeelsfeestje was van de universiteit (met aanhang en kinderen) en dat dan ook mee mochten... Dus werden wij opgehaald om met twee bussen (rond de 80 man) naar Malang af te reizen.. Ongelooflijk dat wij als snotneuzen mee mogen op dit personeelsuitje en dus niets hoeven te betalen. Deze busreis was nog spannender dan de rit naar Madura.. Maar moet zeggen dat het wel begint de wennen.. De brutaalste en de grootste gaat voor en gewoon gas erop! We kwamen aan bij een netjes hotel en een lunch (niet te eten met koeienlever en koeienlippen... :(.. Maargoed, een berg rijst erop.. niet nadenken , neus dicht en eten ;) ).
Deze middag werden we best vrij gelaten en hebben we een beetje bij het hotel gehangen, pedicure gehad, getennist en vooral sociaal gedaan.

’S Avonds was er een familie avond. Dus wij waren natuurlijk aanwezig... In het begin dachten we echt .. Wat wordt dit; en dit met alleen maar water. Maar deze mensen gingen helemaal los, zelfs onze lieftallige sjoof Mas Lotvi heeft verschillende nummers gezongen .. Daarna was er nog een soort van stoelendans, en uiteraard mochten wij als hollanders het podium op. Helaas viel ik als tweede al af, en riep ik keihard KAK!!! Toen ik af was... Oeps.. Achja, was er in ieder geval te zien dat ik erg fanatiek was! De volgende dag moesten we om 6:00u!!!!!! al aanwezig zijn.. Mijn god.. op zondagochtend.., vooral apart omdat het in Nederland zaterdagavond was 0:00u, dus iedereen waarschijnlijk lekker ging stappen. Om 6:oou ging de man van Yulis (die man is fotograaf) een fotoshoot (verrassend) van ons maken en deze foto’s stuurt hij naar 8000!!!!!! Fotograven in surabaya en hiervan gaan er dan 20 fotograven aanstaand weekend een shoot met ons doen! (Jaaa.. het begint best wel te irriteren die foto’s .. maar ach!.. Wel leuk voor later;))
Om 7:00u (wat een zotten..) zaten we vervolgens al aan de ontbijt tafel (Yes.. ze hadden brood:))
Vervolgens vertrokken we om 9:00u richting de secret Zoo in Malang. Grootste dierenpark van Java, (als ik goed geluisterd heb) .. Beetje jammer dat de mensen die ook in deze dierentuin ons eerder aanzagen voor apen dan de apen in de kooitjes. “Can I make picture”???????? “Yes, thats oke”… pff.. en daar sta je weer als aapje te poseren! Maar ach, leuk idee dat we straks in weet ik het hoeveel fotoalbums staan van aziaten! :). Was een geslaagd weekendje!

Vandaag lekker vrij geweest.. Eindelijk beetje kunnen zonnen vanmorgen (ja hoor, zijn allemaal zo rood als een kreeft , hopelijk wordt dit nu bruin ;) ) en zijn we vanavond weer eens lekker gaan uit eten..! Voor het eerst in weken weer eens een wijntje op (dit verkopen ze helaas nergens!)... De wijn was miiiieeeerzoet en lauw.. maar oke, het was wel weer even lekker! Beetje jammer dat we er daarna achter kwamen dat de fles maar liefst 40 euro was :(...

Nou ik ga er maar mee stoppen... Het wordt echt een te lang lul verhaal.. Maarja.. ik kan ook wel blijven typen... Owja, voor de mensen die het misschien leuk vinden om eens een kaartje te sturen of iets.. :
Airlangga University
Kampus C Mulyorejo
60115 Surabaya, Indonesia
t.a.v Yulis – Marie-Claire Vermeulen

Liefs uit Surabaya!!!!!

Ps. Respect als je alles hebt gelezen :).