WE ZIJN ER!!!!
Door: marieclairevermeulen
Blijf op de hoogte en volg Marie-Claire
04 Maart 2012 | Indonesië, Surabaya
Hallo lieve mensen!!
Hier een eerste berichtje uit het warme Surabaya. :)
Na eerst honderd keer bedacht te hebben wat ik nu allemaal vergeten was, ben ik toch maar met Papa, Mama, Chre en Teun richting Schiphol gereden. Aangezien ik woensdagavond ook al twee keer in huilen uitgebarst was, was het afscheid nemen op Schiphol nu niet echt iets waar ik naar uit keek. Aangekomen op Schiphol even checken op dat scherm... Huh, onze vlucht staat er niet bij? Mooi begin, dus even naar de balie van Britisch Airways en zonder probleem mochten we een vlucht eerder mee. Aangezien het op Heathrow schijnbaar slecht weer was, moesten we rekening houden met vertraging. Toch maar optijd inchecken maar eerst afscheid nemen voordat we de douane door gingen, GADVERDAMME ... wat is dat schraal.. Maargoed, zoals de moeder van Anne (een van mijn medereizigers) zei, “niet te flauw en get over it..” dus zo gedaan en GAAN MET DIE BANAAN! Eenmaal door de douane was het nog ff pittig, maar toen we eenmaal in het vliegtuig zaten ging het wel. Ik nog snel even voordat we opstegen een homeopatisch rustgevend pilletje (nee, dit werkt niet) ingenomen ,aangezien ik hem nogal knijp in het vliegtuig, en we konden de lucht in. Gelukkig maar een kort vluchtje (uurtje) en kwamen we alweer veilig aan op Heathrow. Hier hadden we niet extreem veel tijd en moesten we vrijwel meteen door voor onze aansluiting naar Hong Kong. In londen hadden we meteen punten gescoord bij de douane, tom (andere medereiziger) maakt nogal graag foto’s en bij de aankomst bij de “tassencontrole” stond hij ook foto’s te maken (zonder dat hij er eigenlijk over nadacht) natuurlijk meteen een boze meneer, foto’s moesten gecheckt worden en verwijderd. Daarna mijn tas door de controle en ja hoor, hij moest open. Aangezien mama hem heel vakkundig had ingepakt en die lieftallige engelse jongedame eigenlijk alles er allemaal maar uithaalde was het , na het verwijderen van mijn rustgevende pillen :( en handgel (waarom kwam dit alles wel door de controle in Amsterdam :S), nog een karwei om alles weer netjes er terug in te krijgen. Maar oke... we mochten door naar het vliegtuig. Eenmaal in het vliegtuig gesetteld en al, al mijn honderd reisspellen en boekjes uit mijn tas gehaald en mijn stressgehalte dik in de plus, roep onze lieftallige piloot om dat er een technische probleem is dus dat we nog niet weg kunnen, Aaih, fijn daar word ik niet echt minder zenuwachtiger van ;). Dan maar wat PimPamPetten en dat soort fratsen om de tijd door te komen. In totaal hebben we 3,5 uur moeten wachten in het vliegtuig aan de grond voordat we weg konden. Er was een gaslek en dit moest gemaakt worden, er was geen ander vliegtuig beschikbaar dus we moesten wachten. Toen de lek gemaakt was moest de brandweer nog komen want er was vloeistof gelekt op de vleugel... Maaaaaar toen konden we toch echt gaan (hoewel we het vliegtuig toch eigenlijk al wel gezien hadden, maar gelukkig hoefde we maar 12 uur richting Hong Kong:s). Het werd al snel duidelijk dat we onze aansluiting in Hong Kong naar Surabaya zouden gaan missen, maar een stewerd verzekerde ons dat het goed zou komen (eventueel met een ander vliegtuig), dus alle vertrouwen hadden we daarin. Na een rustige vlucht waarin we niet meer konden doen dan hangen, zitten, half slapen, films kijken en beetje op en neer lopen af en toe, kwamen we aan in Hong Kong. Daar stond een ontzettende hysterische gaylord op ons te wachten die een bordje vast had met onze namen. Met mach 3 (waarom dit zo snel moest weet geen mens) moesten we het vliegveld over om voor morgen in te checken want deze dag gingen er geen vliegtuigen meer richting Surabaya. Aan de ene kant dacht we “shit, Hanneke (medereiziger, die alleen heen ging) zit er al en zal de eerste nacht dus alleen zitten..” maar aan de andere kant dacht we “veeeetttttt, dan mogen we Hong Kong misschien wel in:)”. En dat laatste bleek zo te zijn, we kregen een super relaxt hotel toegewezen en voor ieder drie bonnen voor 150 Hong Konse dollars om avondeten, ontbijt en lunch te halen; prima geregeld dus. Natuurlijk gingen we Hong Kong ’s avonds in en zijn we via een roltrap een beetje door de stad gegaan. Best vage shizzl, mega stad en mistig (smog), de bovenkant van de (letterlijke) wolkenkrabbers waren niet eens te zien. Met open monden hebben we de stad een beetje verkend en hebben nog een drankje gedaan in de kroeg :), moesten natuurlijk ergens proosten op onze trip. Terug naar ons hotel gegaan en de dag erna uitgecheckt, we zullen geen echte hollanders zijn als we niet onze gratis pantoffels, tandborstel + tandpasta, shampoo en bodylotion hadden meegenomen, en de stad wederom ingegaan:). In het daglicht was de stad nog gaver en hebben oa de apple store bezocht. louis Viton, Gucci haha :). Zaterdag dan dus eindelijk de vlucht naar Surabaya... Een beetje een gammele vlucht maar toen kwamen we toch eindelijk aan op de plaats van bestemming...:) Ik merkte al meteen een soort van “opluchting” dat we veilig aangekomen waren terwijl Anne en Manja(medereiziger) vooral spanning ervaarde omdat het nu dan toch echt zover was. Gelukkig ging alles goed bij de douane, we mochten niet zeggen dat we hier stage kwamen lopen (dan kom je het land niet in), maar dat we op “schoolvisit” komen dus we mochten doorlopen, koffers opgepikt en gelukkig stond onze “sjoof” al klaar om ons naar onze “homestay” te brengen. Nou daar gingen we dan........
Eerste indruk; heet, klef, druk, SPANNEND!!! Met ons busje op naar het huisje door de ongeorganiseerde bende hier op straat. Auto’s (vooral toyota’s) mega veel brommertjes, alles van links rechts weet ik het wat, door elkaar... Toeter hier, toeter daar en regels zijn er volgens mij niet... Aangezien het donker was, konden we niet extreem veel zien maar de stad deed me beetje aan werchter denken.. Overal kraampjes/tentjes aan de kant van de weg en mensen die op straat zitten/hangen en maar een beetje zitten te kijken. Ook wij als Nederlanders werden meteen aangekeken. We gingen onderweg even boodschappen doen en we werden meteen aangestaard en aangesproken of ze ons misschien moesten helpen en waar we vandaan kwamen, best grappiG:). Dan door naar het huis... Best groot, drie slaapkamers en opzich redelijk te doen. Het is wel een enorm contrast. Wij hebben een huis met een hek ervoor en best een groot huis terwijl aan de overkant een hek staat met daarachter de sloppewijk van Surabaya.. apart om te zien. In onze “tuin” staan drie bananenbomen en een sterfruitboom.. Best grappig om in de tuin te hebben. Daarnaast zitten er ’s avonds overal salamanders, en hebben we al een stuk of 15 kakkerlakken gezien.. bahbah! Ook horen we overal dierengeluiden vandaan komen... Dus alleen zitten we niet. (Helaas nog geen apen gespot;)). Gisteren pas laat in slaap kunnen komen, het is nog even wennen aan de andere kant van de wereld, dag en nacht ritme ligt een beetje door elkaar.. Vanmorgen om 9:30 werden we opeens wakker van een geroep, bleek dat Yulis (onze “begeleidster”) te zijn die ons op kwam halen. Deze moslima kwam helemaal ingepakt binnen terwijl wij allemaal in onze pyjama’s (nogal een verschil) halfslapend ons bed uitkwamen, versufd stelde we onszelf voor en moesten nam ze ons mee naar de mall en een restaurant. Deze mall was supernetjes en was vanalles te koop (en ik maar denken dat ze hier NIETS hebben..) en het restaurantje (jaja, ontbeten met rijst en gegeten met je rechterhand) Links mag niet, want deze hand is onrein.. Ook moesten we eten zonder bestek, best apart. Die dingen zijn nog even wennen. We werden naar het restaurant gebracht door een becak (z’n fiets waar je voorin kan zitten), man.. Levensgevaarlijk met dit verkeer maar het was wel een happening.. Hilarisch! ’s Middags nog wat gerommeld in het huisje en ’s avonds mochten we met Yulis mee naar een bruiloft van haar collega. Nou dit was vaaaaaag... MEGA druk! Yulis vertelde ons dat er ongeveer 2000 man op deze bruiloft zou zijn. OMG! Moesten aansluiten in de rij, iedereen zag er kei mooi uit.. Het paar stond op een megapodium in een bling bling pakje. En toen wij bijna vooraan stonden werd ons gevraagd of we met het paar op de foto wilde. Heel de rij werd tegengehouden en wij vijf gingen met het paar op de foto, schijnbaar vinden ze dat speciaal ofzo. Haha.. voelde heel onwerkelijk en voelde me net een popster ;)! Het feest zelf was verder beetje suf. Een buffet waar je bang van wordt en het enige drinken wat er was was water (nee, niets voor mij dus zonder alcohol;)) , de bedoeling was dat we daar gingen bunkeren als en malle, dat hebben we dus ook maar gedaan en daarna gingen we weer terug. Na de bruiloft terug naar het huisje en daar kwamen de laatste twee studenten, Ellen en Yvette, aan. Nu zijn we compleet en gaan we morgen met Yulis naar de Universiteit en krijgen we te horen wat ons programma gaat worden voor de komende tijd. (Helaas zitten we hier niet om alleen maar vakantie te houden:()
Nogal een lang verhaal dit (sorry....) zal het de volgende keer wat korter houden, maar nu is het allemaal nog zo gaaf en overweldigend dat alles indrukt maakt. In de loop van de tijd zal dit vast minder worden;), dus de verhalen ook! Mijn gevoel van geen zin is helemaal over.. Wat een ervaring gaat dit worden:D! Onderling ook alles prima, dus dat gaat wel goed komen!
Mensen, internet en alles is hier niet zo geweldig.. dus wanneer jullie weer iets horen is ff afwachten!!!! En owja, foto’s volgen:)!
Dikke knuffel uit Surabaya!!
Hier een eerste berichtje uit het warme Surabaya. :)
Na eerst honderd keer bedacht te hebben wat ik nu allemaal vergeten was, ben ik toch maar met Papa, Mama, Chre en Teun richting Schiphol gereden. Aangezien ik woensdagavond ook al twee keer in huilen uitgebarst was, was het afscheid nemen op Schiphol nu niet echt iets waar ik naar uit keek. Aangekomen op Schiphol even checken op dat scherm... Huh, onze vlucht staat er niet bij? Mooi begin, dus even naar de balie van Britisch Airways en zonder probleem mochten we een vlucht eerder mee. Aangezien het op Heathrow schijnbaar slecht weer was, moesten we rekening houden met vertraging. Toch maar optijd inchecken maar eerst afscheid nemen voordat we de douane door gingen, GADVERDAMME ... wat is dat schraal.. Maargoed, zoals de moeder van Anne (een van mijn medereizigers) zei, “niet te flauw en get over it..” dus zo gedaan en GAAN MET DIE BANAAN! Eenmaal door de douane was het nog ff pittig, maar toen we eenmaal in het vliegtuig zaten ging het wel. Ik nog snel even voordat we opstegen een homeopatisch rustgevend pilletje (nee, dit werkt niet) ingenomen ,aangezien ik hem nogal knijp in het vliegtuig, en we konden de lucht in. Gelukkig maar een kort vluchtje (uurtje) en kwamen we alweer veilig aan op Heathrow. Hier hadden we niet extreem veel tijd en moesten we vrijwel meteen door voor onze aansluiting naar Hong Kong. In londen hadden we meteen punten gescoord bij de douane, tom (andere medereiziger) maakt nogal graag foto’s en bij de aankomst bij de “tassencontrole” stond hij ook foto’s te maken (zonder dat hij er eigenlijk over nadacht) natuurlijk meteen een boze meneer, foto’s moesten gecheckt worden en verwijderd. Daarna mijn tas door de controle en ja hoor, hij moest open. Aangezien mama hem heel vakkundig had ingepakt en die lieftallige engelse jongedame eigenlijk alles er allemaal maar uithaalde was het , na het verwijderen van mijn rustgevende pillen :( en handgel (waarom kwam dit alles wel door de controle in Amsterdam :S), nog een karwei om alles weer netjes er terug in te krijgen. Maar oke... we mochten door naar het vliegtuig. Eenmaal in het vliegtuig gesetteld en al, al mijn honderd reisspellen en boekjes uit mijn tas gehaald en mijn stressgehalte dik in de plus, roep onze lieftallige piloot om dat er een technische probleem is dus dat we nog niet weg kunnen, Aaih, fijn daar word ik niet echt minder zenuwachtiger van ;). Dan maar wat PimPamPetten en dat soort fratsen om de tijd door te komen. In totaal hebben we 3,5 uur moeten wachten in het vliegtuig aan de grond voordat we weg konden. Er was een gaslek en dit moest gemaakt worden, er was geen ander vliegtuig beschikbaar dus we moesten wachten. Toen de lek gemaakt was moest de brandweer nog komen want er was vloeistof gelekt op de vleugel... Maaaaaar toen konden we toch echt gaan (hoewel we het vliegtuig toch eigenlijk al wel gezien hadden, maar gelukkig hoefde we maar 12 uur richting Hong Kong:s). Het werd al snel duidelijk dat we onze aansluiting in Hong Kong naar Surabaya zouden gaan missen, maar een stewerd verzekerde ons dat het goed zou komen (eventueel met een ander vliegtuig), dus alle vertrouwen hadden we daarin. Na een rustige vlucht waarin we niet meer konden doen dan hangen, zitten, half slapen, films kijken en beetje op en neer lopen af en toe, kwamen we aan in Hong Kong. Daar stond een ontzettende hysterische gaylord op ons te wachten die een bordje vast had met onze namen. Met mach 3 (waarom dit zo snel moest weet geen mens) moesten we het vliegveld over om voor morgen in te checken want deze dag gingen er geen vliegtuigen meer richting Surabaya. Aan de ene kant dacht we “shit, Hanneke (medereiziger, die alleen heen ging) zit er al en zal de eerste nacht dus alleen zitten..” maar aan de andere kant dacht we “veeeetttttt, dan mogen we Hong Kong misschien wel in:)”. En dat laatste bleek zo te zijn, we kregen een super relaxt hotel toegewezen en voor ieder drie bonnen voor 150 Hong Konse dollars om avondeten, ontbijt en lunch te halen; prima geregeld dus. Natuurlijk gingen we Hong Kong ’s avonds in en zijn we via een roltrap een beetje door de stad gegaan. Best vage shizzl, mega stad en mistig (smog), de bovenkant van de (letterlijke) wolkenkrabbers waren niet eens te zien. Met open monden hebben we de stad een beetje verkend en hebben nog een drankje gedaan in de kroeg :), moesten natuurlijk ergens proosten op onze trip. Terug naar ons hotel gegaan en de dag erna uitgecheckt, we zullen geen echte hollanders zijn als we niet onze gratis pantoffels, tandborstel + tandpasta, shampoo en bodylotion hadden meegenomen, en de stad wederom ingegaan:). In het daglicht was de stad nog gaver en hebben oa de apple store bezocht. louis Viton, Gucci haha :). Zaterdag dan dus eindelijk de vlucht naar Surabaya... Een beetje een gammele vlucht maar toen kwamen we toch eindelijk aan op de plaats van bestemming...:) Ik merkte al meteen een soort van “opluchting” dat we veilig aangekomen waren terwijl Anne en Manja(medereiziger) vooral spanning ervaarde omdat het nu dan toch echt zover was. Gelukkig ging alles goed bij de douane, we mochten niet zeggen dat we hier stage kwamen lopen (dan kom je het land niet in), maar dat we op “schoolvisit” komen dus we mochten doorlopen, koffers opgepikt en gelukkig stond onze “sjoof” al klaar om ons naar onze “homestay” te brengen. Nou daar gingen we dan........
Eerste indruk; heet, klef, druk, SPANNEND!!! Met ons busje op naar het huisje door de ongeorganiseerde bende hier op straat. Auto’s (vooral toyota’s) mega veel brommertjes, alles van links rechts weet ik het wat, door elkaar... Toeter hier, toeter daar en regels zijn er volgens mij niet... Aangezien het donker was, konden we niet extreem veel zien maar de stad deed me beetje aan werchter denken.. Overal kraampjes/tentjes aan de kant van de weg en mensen die op straat zitten/hangen en maar een beetje zitten te kijken. Ook wij als Nederlanders werden meteen aangekeken. We gingen onderweg even boodschappen doen en we werden meteen aangestaard en aangesproken of ze ons misschien moesten helpen en waar we vandaan kwamen, best grappiG:). Dan door naar het huis... Best groot, drie slaapkamers en opzich redelijk te doen. Het is wel een enorm contrast. Wij hebben een huis met een hek ervoor en best een groot huis terwijl aan de overkant een hek staat met daarachter de sloppewijk van Surabaya.. apart om te zien. In onze “tuin” staan drie bananenbomen en een sterfruitboom.. Best grappig om in de tuin te hebben. Daarnaast zitten er ’s avonds overal salamanders, en hebben we al een stuk of 15 kakkerlakken gezien.. bahbah! Ook horen we overal dierengeluiden vandaan komen... Dus alleen zitten we niet. (Helaas nog geen apen gespot;)). Gisteren pas laat in slaap kunnen komen, het is nog even wennen aan de andere kant van de wereld, dag en nacht ritme ligt een beetje door elkaar.. Vanmorgen om 9:30 werden we opeens wakker van een geroep, bleek dat Yulis (onze “begeleidster”) te zijn die ons op kwam halen. Deze moslima kwam helemaal ingepakt binnen terwijl wij allemaal in onze pyjama’s (nogal een verschil) halfslapend ons bed uitkwamen, versufd stelde we onszelf voor en moesten nam ze ons mee naar de mall en een restaurant. Deze mall was supernetjes en was vanalles te koop (en ik maar denken dat ze hier NIETS hebben..) en het restaurantje (jaja, ontbeten met rijst en gegeten met je rechterhand) Links mag niet, want deze hand is onrein.. Ook moesten we eten zonder bestek, best apart. Die dingen zijn nog even wennen. We werden naar het restaurant gebracht door een becak (z’n fiets waar je voorin kan zitten), man.. Levensgevaarlijk met dit verkeer maar het was wel een happening.. Hilarisch! ’s Middags nog wat gerommeld in het huisje en ’s avonds mochten we met Yulis mee naar een bruiloft van haar collega. Nou dit was vaaaaaag... MEGA druk! Yulis vertelde ons dat er ongeveer 2000 man op deze bruiloft zou zijn. OMG! Moesten aansluiten in de rij, iedereen zag er kei mooi uit.. Het paar stond op een megapodium in een bling bling pakje. En toen wij bijna vooraan stonden werd ons gevraagd of we met het paar op de foto wilde. Heel de rij werd tegengehouden en wij vijf gingen met het paar op de foto, schijnbaar vinden ze dat speciaal ofzo. Haha.. voelde heel onwerkelijk en voelde me net een popster ;)! Het feest zelf was verder beetje suf. Een buffet waar je bang van wordt en het enige drinken wat er was was water (nee, niets voor mij dus zonder alcohol;)) , de bedoeling was dat we daar gingen bunkeren als en malle, dat hebben we dus ook maar gedaan en daarna gingen we weer terug. Na de bruiloft terug naar het huisje en daar kwamen de laatste twee studenten, Ellen en Yvette, aan. Nu zijn we compleet en gaan we morgen met Yulis naar de Universiteit en krijgen we te horen wat ons programma gaat worden voor de komende tijd. (Helaas zitten we hier niet om alleen maar vakantie te houden:()
Nogal een lang verhaal dit (sorry....) zal het de volgende keer wat korter houden, maar nu is het allemaal nog zo gaaf en overweldigend dat alles indrukt maakt. In de loop van de tijd zal dit vast minder worden;), dus de verhalen ook! Mijn gevoel van geen zin is helemaal over.. Wat een ervaring gaat dit worden:D! Onderling ook alles prima, dus dat gaat wel goed komen!
Mensen, internet en alles is hier niet zo geweldig.. dus wanneer jullie weer iets horen is ff afwachten!!!! En owja, foto’s volgen:)!
Dikke knuffel uit Surabaya!!
-
04 Maart 2012 - 18:47
Annemiek:
Heyy Gerda,
Wat gaaf om te lezen! Het lijkt me ook wel super spannend en ff heftig om afscheid te nemen maar al met al ben je veilig aangekomen!!!
Ik moet wel lachen om de manier waarop je dit zo prachtig met ons deelt en ik moest nog harder lachen toen je vertelde over die gaylord die jullie stond op te wachten... Leuk om te lezen wat je beleeft en vooral ook HOE je het beleeft :)
Liefs uit Haarlem!!!!
Gerda 3 -
04 Maart 2012 - 19:14
Bart:
Leuk verhaal M-C! Jammer van de vertraging natuurlijk, maar nu heb je wel n nachtje mogen doorbrengen in een hele vette wereld stad denk ik zo! Ik ben wel benieuwd naar foto's!
Veel plezier nog verder!
Groetjes Bart -
04 Maart 2012 - 19:32
Manouuu:
Lieve Marie claaire!
Wooow wat een verhaal, mwaar wat super gaaf! Sonde van je reis, maar aan de andere kant, woooow wat heb je weer meegemaakt! bekijk het zo!. Het klinkt helemaal super, en dan over het land dat op werchter lijkt, dat moet wel goed zijn! Fijn dat je goed bent aangekomen. Ik merk wel dat het daar zo anders is dan hier! Maaar kei gaaf! Lieverd geniet ervan! alles gaat goed en ENJOYYYY!!! hahah ik moest steeds ana je denken in het vliegtuig:) Tot sneeel spreeks lieverd geniet ervan en groetjes aan de rest! Liefs -
04 Maart 2012 - 21:06
Dorine:
Hallo m-c, super om te lezen. Gelukkig ben je veilig aangekomen.. (helaas wel met wat vertraging).. Maar dan ben je ook eens in Hong Kong geweest. Nou heel veel plezier daar in het verre Indonesië. Dikke Kus Dorine -
05 Maart 2012 - 08:28
Thomas:
Ha weddingcrasher!
Mooi dat de reis goed is verlopen, op de vertraging na natuurlijk. Een lang verhaal maar zeker de moeite waard om te lezen, nog maar een paar dagen weg en al heel wat meegemaakt!
heel veel succes daar, balen idd dat je er niet alleen bent om vakantie te vieren:S hou je acculturatie proces goed in de gaten:P haha
veel plezier,
gr Thomas -
05 Maart 2012 - 08:42
Gerda:
hihi x.. dit is duidelijk toch ;) -
05 Maart 2012 - 10:41
Niels:
Ha MC! Wat een verhaal idd!;) Maar wel ideaal dat alles zo goed geregeld is en dat je meteen overal mee heen wordt genomen! En je linker hand mag dan wel misschien niet rein zijn, met mijn kado'tje is de rest dat wel!;)
Geniet er nog van! -
05 Maart 2012 - 13:00
Papa En Mama:
Hoi Marie Claire,
Als je de psychiatrie niet bevalt kun je altijd nog verslaggever worden!! Mooi verhaal, en ieder geval leuk om te lezen dat het tot nu toe goed gaat. Je wordt zo vanzelf een ervaren reiziger merk je wel!!
Nog een hele mooie tijd toegwenst en we horen binnenkort vast weer meer
heel veel groetjes van papa en mama
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx -
05 Maart 2012 - 15:33
Chré:
Heey zusje,
Super cool om te lezen wat jullie daar allemaal al hebben meegemaakt. Fijn dat de reis erop zit. Nu gaat het helemaal goed komen! En wat fijn om te lezen dat je nu helemaal zin in het avontuur. Maar die kakkerlakken klinken wel heel smerig. Stuur die maar ff weg, voordat wij komen! Dat zal het wel worden zeg. Ik besef het nog steeds niet hoor dat je aan de andere kant van de wereld zit. Heeeeeel veeeeel plezier en succes daar met alle indrukken! Hopelijk hoef je niet te veel te doen daar vanuit school ;-).
Kusjes uit Breda
Nog steeds koud hier, brrrr. Jij zit daar veel beter! -
05 Maart 2012 - 15:57
Jean-Pierre:
hey zusje,
Wat een verhaal! Cool om te lezen...
Ben benieuwd naar de foto's van de Mansion waar je verblijft en ook benieuwd naar het project dat je moet gaan doen! In ieder geval heel veel succes en blijf lekker zo positief denken als je nu doet!!!
Have fun! xxxx -
05 Maart 2012 - 17:18
Anita:
Hoi Marie-Claire,
Fijn dat je goed aangekomen bent. Heel gezellig om te lezen wat je al meegemaakt hebt, en je bent er nog maar net. Ik ga je natuurlijk volgen. Ik zou zeggen heel veel plezier en geniet ervan hè!
liefs Anita -
05 Maart 2012 - 19:30
Jacqueline:
He, stagiaire, wat een geweldig verslag van je eerste avonturen. Kan niet wachten op het vervolg!!!
Geniet en plaats maar snel foto's!!!!
xxx -
05 Maart 2012 - 21:25
Marlijn:
Hey Claire,
Zo ben je nog maar een paar dagen weg en je hebt al heel wat meegemaakt! Leuk dat wij daar op deze manier van mee kunnen genieten. En wat apart dat je dan gelijk mee naar zon bruiloft mag en hoe je daar onthaald wordt, hilarisch toch!
Geniet lekker verder terwijl wij hier in de kou wachten op het volgende verslag! X -
06 Maart 2012 - 15:18
Martine:
Hoi MC!
Prachtig verhaal en geweldige indrukken! Ik herinner me dat gevoel in Suriname ook nog super goed :)
Sanne en ik zitten inmiddels ook aardig in de stress.. Maar komt goed!
Geniet er van en wie weet tot in Indonesië! X -
06 Maart 2012 - 17:47
Jac En Ria.:
Hallo Marie-Claire,
Even jouw stukje lezen is er niet bij. Hier moet je echt tijd voor uittrekken!!
Maar dat is wel leuk. Zo kunnen wij ons tenminste goed inleven.
Wat spannend allemaal.We kijken alweer uit naar je volgende verslag en natuurlijk naar de foto's.
Liefs. Jac en Ria. -
06 Maart 2012 - 18:19
Ron En José:
Hallo alles is gelukkig goed daar! Je hebt wel een heel verslag gemaakt is wel mooi kunnen we toch nog een klein beetje in de smissen houden . Verder willen je oom en tante je alle goeds toewensen . Zien uit naar het volgende verslag tot horens -
08 Maart 2012 - 04:01
Carolien:
Hey schoonzus:)
Leuk om je verslag te lezen joh! Echt cool klinkt het allemaal daar.. Je zult vast van alles beleven en zien daar. Echt spannend. Maarre, die kakkerlakken zou ik echt doodeng vinden.. bah. Die zijn er hier in nl gelukkig niet zo veel he:) Nou, have fun en lekker veel spekkoek eten.. -
09 Maart 2012 - 20:12
Toon En Joan:
We zijn een beetje laat met reageren, maar we hadden er nog 2 die gingen vertrekken, weet je wel!! Ook heel heftig. Ze zijn nu in Duitsland, richting Tsjechie, en maken het goed.
Jij zou zo een boek kunnen schrijven, wat een leuk verhaal, maar de eerste dagen maak je natuurlijk heel veel mee.
Maak er iets leuks van, en tot de volgende keer. -
15 Maart 2012 - 09:01
Quint Sprangers:
Nou je maakt het wel meteen mee heh MCtje wel een tof verhaal :P
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
