vakantie, vakantie , vakatie....

Beste aankomende landgenoten..


Op het moment van schrijven zit/hang/lig/loop ik op het vliegveld van Hong Kong. Inmiddels zijn we al 12,5 uur onderweg naar het mooie Nederland en hebben we nog zo’n 21,5 uur te gaan.. We mogen ons hier nog 6,5 uur vermaken en dan vliegen we naar Londen. Om daar vervolgens 2,5 te zitten/staan/hangen/lopen en door (of eigenlijk moet ik terug te vliegen zeggen..) naar Amsterdam! Om de tijd een beetje te doden dacht ik; laat ik nog maar een laatste blog schrijven. Hebben de mensen thuis ook nog wat leesvoer en leuk voor later zullen we maar zeggen!



Maar oke, een blog schrijven wat moet gaan over twee maanden is wel een beetje lastig denk ik.. En na het vorige blog heb ik voornamelijk alleen nog maar vakantie gehouden... En aangezien dat niet echt heel boeiend is om te lezen voor jullie (uiteraard wel heel boeiend voor mij om vakantie te houden:) ). Maar natuurlijk heb ik ook nog wel nuttige dingen gedaan zoals bijvoorbeeld ons project afgerond. Wat ik benoemd heb in een vorig blog over de ECT, misschien is het nog wel ergens blijven hangen... We hebben in ieder geval een voorlichtingsfolder gemaakt voor de verpleegkundige van de afdeling en dit hebben wij gepresenteerd. Nou de presentatie zelf duurde maar liefst een kwartier en de vragenronde een uur, dus je kunt zelf wel raden hoe hoog het niveau van de presentatie was.. Gelukkig werden we naderhand wel de hemel in geprezen, zoals gewoonlijk hier, en was het natuurlijk prima. Waarschijnlijk wordt de informatie verder niet gebruikt en ergens op een stapel gegooid maarja dat nemen we maar voor lief. Daarnaast hebben we nog een andere presentatie gehouden; tijdens onze closing ceremonie. Hier moesten we voor verschillende docenten en studenten van Airlangga university vertellen wat we allemaal hadden gedaan de afgelopen maanden. Natuurlijk konden wij hier alleen maar positief over zijn. We kregen hier nog een mooi certificaat uitgereikt en dit houdt dus in dat het schoolse gedeelte in Indonesië allemaal voldoende is afgerond. Nu moeten wij als groep aanstaande woensdag nog een presentatie houden op school en als dat voldoende is mag ik mij verpleegkundige noemen:).



Naast de presentaties hebben we ook nog wel schoolse activiteiten gedaan. Zo hebben wij stage gelopen bij de “Puskesmas”, dit is een organisatie waarbij verschillende activiteiten horen. Het is een beetje de GGD, consultatiebureau, vrijwilligerswerk en thuiszorg bij elkaar. We hebben hierbij een vergadering bijgewoond waar ze onder andere het probleem gingen bespreken over het alcohol gebruik bij de moslim-mannen.. Aangezien deze bespreking in het Bahasa was, waren wij vooral bezig met onze ogen open te houden en maar een beetje een geïnteresseerde blik uit te stralen. Tot op een gegeven moment onze aandacht werd gevraagd en wij moesten aangeven hoe wij met dit alcohol-probleem omgingen in Nederland.. Eeuuuhhmm... tja, in Nederland hebben wij dat probleem ook, maar dan in andere maten; hoe gaan we om met coma-zuipende tieners, mensen van mijn leeftijd die al aan geheugenverlies leiden en hoe kunnen we alcohol voor de 16 jaar zo min mogelijk beperken? (of was het inmiddels nou 18 geworden.. heb zoiets gehoord..). Maarja, dit antwoord hebben we natuurlijk maar niet gegeven.. We hebben aangegeven dat alchohol bij onze “cultuur hoort”. Haha.. wat een onzin natuurlijk. Wel zijn we er wel achter gekomen door steeds meer in contact te komen met de locals dat niet alles is wat het lijkt. Zo bidden dus echt niet alle moslims 5 keer per dag, en drinken moslims dus echt wel alchohol.. en laatst hoorde ik dat het percentage van vreemdgaan op 40% lag... dus ook dat is niet echt een aantal om over naar huis te schrijven. Maar ach... Het blijven leuke mensen, die Indo’s!



In april zijn we met zijn zevenen op vakantie gegaan voor 2,5 week. We zijn onze vakantie gestart door naar de Bromovulkaan te gaan. Nadat de datum 100x verzet was... (ja, afspraken maken in Indonesië blijft toch lastig...) gingen we uiteindelijk met twee auto’s richting de welbekende vulkaan om hier eerst zonsopgang te kijken (vanuit een ander punt met uitzicht op de Bromo) om vervolgens de vulkaan zelf te beklimmen.. Nou deze ervaring was echt een hoogtepunt! Ik ben niet zo heel snel onder de indruk, maar dat was ik nu toch wel echt! Echt indrukwekkend en een” realiseer momentje” van hoe goed we het hebben om deze ervaring mee te mogen maken! Na een enorme beklimming waar iedereen toch wel even van moest bijkomen, maarja wat wil je als je maanden niet meer sport en voor iedere meter een taxi moet hebben omdat hier lopen en fietsen geen optie is..., maar oke.. boven aangekomen en na een hoop gekreun en steun was het het echt wel waard! In één woord: Prachtig!



Daarna zijn we met de trein naar Yogyakarta gegaan, wat een vijf uur durende reis is... Om vervolgens een midweek daar door te brengen. Yogyakarta was echt een wereld van verschil met Surabaya, veel toeristischer en iets minder een “zaken-stad”. Hier eindelijk weer eens goed op stap geweest, dat doet een mens goed! En lekker de toerist uitgehangen in deze leuke stad.. Toen we er waren vroegen we onszelf ook even af waarom we niet hier stage waren gaan lopen... maarja! Vervolgens doorgevlogen naar Bali en daarna afgesloten in Jakarta. Bali was zoals ik een beetje verwacht had, mooie stranden, lekker toeristisch en een mooi eiland! Hoewel het er wel erg toeristisch was....! En je vooral moest uitkijken voor de offers die overal op de grond lagen.....! Jakarta was daarentegen weer een hele andere soort stad. Nog drukker dan Surabaya en helemaal volgepropt met gebouwen!!



Inmiddels is mijn bezoek ook langs geweest:):). Ik keek er al een tijdje naar uit om ze te zien ... maar 10 mei kwamen ze toch echt aan, na twee dagen Signapore, in Surabaya! Zo’n kneus dat ik ben stond ik gezellig te wachten bij de verkeerde uitgang. Ik stond namelijk bij de nationale vluchten.. Tja, dat gaat echt niet gebeuren als ze vanuit Signapore komen... Dus na wachten,wachten,wachten... mezelf al 100x verplaatst... want ik was retezenuwachtig! (en toch ook al wel 100x mezelf afgevraagd of ik niet verkeerd stond.. aangezien ik de vlucht nergens zag, maarja ik dacht “dit is Indonesië.. daar is alles maar beetje halve bak geregeld”....) kreeg ik een telefoontje van Teun dat ze er al waren! Ah, redelijk domme actie en mijn zenuwen waren ook meteen verdwenen! Het was echt super tof om iedereen weer te zien!!! Papa, Mama, Teun, Chre, Peer, Luc en Anne! Dus dat was een hele invasie! De eerste paar dagen hebben we doorgebracht in Surabaya en daarna zijn we naar Bali en yogyakarta gegaan! Het was echt een geweldige vakantie, hoewel ik het in het begin wel een beetje raar vond om nu “hier” te zijn met mijn familie... normaal beleef ik al deze dingen met mijn groepsgenoten... Maar dat wende snel en het was een top vakantie! Het was zo fijn om ze in Indonesië te hebben en gewoon weer bij mensen te zijn van je eigen omgeving! We hebben veel gedaan en gezien, maar ook vooral gerelaxt.. dat moet als je in Indonesie bent, iedereen staat hier op de “relaxt-modus”! Ik vind het echt zo gaaf dat ze met zijn allen langs zijn geweest en dat ik hen toch wel een deeltje heb kunnen laten zien wat ik hier zoal uitspook! Er zal nog vaak over gesproken worden.....!


Helaas moesten zij ook weer weg en bleef ik nog een maandje achter in Indonesië. Deze laatste maand benut met het afsluiten van onze stage en wederom maar weer vakantie gehouden.. Dit maal naar Bali met zijn zessen (Hanneke vertrok 1 juni met haar vader op reis..). Hier lekker de chill-modus weer aangehad en veel gestapt! Ennn.. Marion was hier “toevallig” ook! Ook weer super om haar te zien en we hebben twee dagen gezellig samen (met de rest) door gebracht.. Helaas bestonden de twee ochtenden vooral uit katers.. En een kater met een stralende zon op je hoofd is niet echt een succes... Maar echt superleuk om haar in Indonesie te zien en dus ook met haar een beetje dit kunnen “delen”. Helaas moest ook Marion het land weer verlaten... :( Daarna was het gedaan met al het bezoek en verlieten ook Ellen en Yvette het land, waarna Anne, Tom, Manja en ik verder gegaan zijn naar Lombok. Na maarliefst een vlucht van 21 minuten kwamen we aan op het PRACHTIGE Lombok. Lombok is echt heel mooi!! Nog veel natuur, niet te toeristisch en uiteraard mooie stranden! Natuurlijk konden de Gili – eilanden niet ontbreken en hebben we deze vijf dagen bezocht! Dat was toch wel een beetje “paradijs op aarde”. De witte stranden, blauwe zee, palmbomen...... was toch wel weer een momentje van “het goede leven....” en dat ik van geluk mag spreken dat ik dit allemaal mee mag maken.....!


Inmiddels nog steeds op dezelfde stoel aan dezelfde tafel op Hong Kong airport! De uren tikken gelukkig wel een beetje voorbij en komt het thuis zijn steeds dichter bij! En dan zit het avontuur er echt gewoon helemaal op... Aan de ene kant een heel raar idee dat het nu gewoon al achter de rug is (iedereen zal al wel dat het snel zou gaan.... maar heb nu dus wel ervaren dat dat echt zo is!), hoewel ik ook wel aan mezelf merk dat het ook goed is geweest. Als het goed is ben ik nu bijna afgestuurd en kan het werken gaan beginnen! Ik ben echt superblij dat ik dit avontuur ben aangegaan en kijk er met een heel positief gevoel op terug! Heb echt ontzettend veel dingen gezien en gedaan en vooral met heel veel mensen gepraat... Met mensen van allerlei verschillende culturen, landen , normen en waarden... Dat is zo gaaf!! De wereld is dus wel een stuk groter dan het mooie Holland:).... Maar voor nu wil ik weer lekker naar huis, iedereen weer zien en niet meer te hoeven vliegen.... (want nee, 14 keer vliegen binnen vier maanden tijd voor iemand met vliegangst.. is NIET leuk!!)



De rest van de details vertel ik graag weer in het echt, als ik thuis ben... met daarbij de foto’s! Dat is veeeeeel leuker :)!



Tot snel!!!! En voor nu heel veel liefs uit Hong Kong! (ik heb trouwens een beetje zon meegenomen in mijn koffer, voor in Holland:))